Segregując odpady być może często myślimy, że to nic wielkiego dla środowiska i w ogóle „po co?”. Tymczasem dobrze posegregowany opad może być przetworzony w nowy produkt z tego samego surowca, który my dzięki segregacji odzyskaliśmy. W przypadku większości odpadów ich ponowne przetwarzanie pozwala także na redukcję emisji gazów cieplarnianych.

Szkło

Według dokumentów określających charakterystykę najlepszych dostępnych technik dla technologii produkcji szkła opakowaniowego, na 1 tonę szkła emituje się od 300 do 1000 kg dwutlenku węgla (średnio 430kg)^[1]. Emisja ta związana jest z wieloma czynnikami, np. wielkością zużycia topników, rodzajem zastosowanego pieca, a także ilością użytej stłuczki szklanej w zamian za surowy piasek szklarski. Według dostępnych informacji zastosowanie stłuczki szklanej pozwala zredukować emisję podczas wytopu szkła o ok. 267kg^[2]. Redukcja ta związana jest z mniejszą masą surowca podlegającego wytopowi oraz mniejszym zużyciem topników.

Papier

W produkcji nowego papieru emituje się 460 kg CO₂, także przy użyciu częściowego wsadu z przygotowanej do obróbki makulatury^[3]. Według dostępnych informacji wyprodukowanie 1 tony papieru wymaga także wykorzystania ok. 17 drzew^[4]. Każde drzewo absorbuje rocznie 7,65 kg dwutlenku węgla. Oszczędzenie 17 drzew dałoby rocznie oszczędność dwutlenku węgla na poziomie ok. 130 kg, ale niestety dla jakości papieru zawsze potrzebny jest wsad z celulozy wytworzonej bezpośrednio z włókien drzewnych. Zakładamy, że musi to być ok. 60% wsadu (w praktyce ok. 42% surowca wtórnego jest używane do produkcji papieru w Polsce^[5]), a więc realna oszczędność to 52kg emisji CO₂. Jednak oprócz redukcji emisji w produkcji przetwarzając papier unikamy jeszcze emisji co najmniej 1800 kg CO2eq na każdą tonę makulatury, która ulegla rozkładowi na składowisku opadów.

Złom stalowy

Według dokumentów określających charakterystykę najlepszych dostępnych technik dla technologii produkcji stali, na 1 tonę stali emituje się od 2 do ok. 7 ton dwutlenku węgla. Złom stalowy, jeżeli nie jest wykorzystany inaczej, także musi ulec ponownemu przetopowi, ale możliwe jest zużycie w tym celu mniejszej ilości energii. Szacuje się, że użycie ok. 60% złomu stalowego do wytopu nowej stali to ok. 42% redukcji emisji, czyli o 3 tony (3000kg)^[6]. Według dostępnych materiałów 60% to obecny poziom zastosowania złomu stalowego w produkcji nowej stali¹⁷.

Inne surowce

W artykułach oświęconych problemowi przetwarzania odpadów możemy natrafić także na informacje o redukcji emisji z wielu różnych innych surowców. W 2015 roku Turner, Williams i Kemp[7] porównali emisje przy produkcji i recyklingu dla 50 różnych surowców. Okazało się, że tylko dla trzech z nich nie wystąpiła redukcja emisji gazów cieplarnianych, a dla większości pozostałych wystąpiła.

Skala tych oszczędności różniła się znacznie w zależności od różnych materiałów, przy czym najwyższe oszczędności odnotowano w przypadku recyklingu aluminium i folii aluminiowej (w obu przypadkach: - 8143 kg CO2eq/ t), mieszanych puszek, innego złomu, aerozoli i rowerów (wszystkie: - 3577 kg CO2eq/ t) i materiałów tekstylnych (wszystkie: -3376 kg CO2eq/ t). Najniższe oszczędności emisji gazów cieplarnianych odnotowano w przypadku recyklingu gruzu budowlanego(-2 kg CO2eq t) i dywanów (-9 kg CO2eq/ t). Stwierdzono, że recykling trzech materiałów, płyt gipsowo-kartonowych (3,6 kg CO2eq/ t), gleby (27 kg CO2eq/ t) i farb (86 kg CO2eq/ t), skutkuje emisjami netto gazów cieplarnianych.

Na pewno uda się Wam znaleźć jeszcze więcej argumentów za segregowaniem odpadów?