Komisja Europejska poinformowała 24 stycznia br. o pakiecie środków zapewniających rozbudowę stacji paliwa alternatywnego w Europie. Stacje te miałyby powstawać według jednolitych norm w zakresie ich budowy i wykorzystania. Dotychczasowe inicjatywy polityczne zazwyczaj dotyczyły samych paliw i pojazdów, omijając problem dystrybucji paliwa. Próby zachęcania do budowy stacji były niewystarczające i odbywały się w sposób nieskoordynowany.

Czyste paliwo nie zyskuje na popularności z trzech głównych powodów: wysokiej ceny pojazdów, braku akceptacji ze strony konsumentów oraz braku stacji ładowania i uzupełniania paliwa. To błędne koło. Nie buduje się stacji, ponieważ jest za mało pojazdów. Ceny pojazdów nie są konkurencyjne, ponieważ nie ma wystarczającego popytu. Konsumenci nie kupują samochodów, ponieważ są za drogie i jest za mało stacji. Komisja zaproponowała więc państwom członkowskim pakiet wiążących celów dotyczących minimalnego poziomu infrastruktury dla czystych paliw (takich jak energia elektryczna, wodór i gaz ziemny) oraz jednakowe dla całej UE normy w zakresie potrzebnego wyposażenia.

Siim Kallas, wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej odpowiedzialny za transport, powiedział: "Innowacyjne alternatywne paliwa to środek, który na pewno pomoże zwiększyć wydajność europejskiej gospodarki pod względem zasobów, zmniejszyć jej zależność od ropy naftowej oraz przygotować sektor transportu na wyzwania XXI wieku. Chiny i Stany Zjednoczone planują do 2020 r. mieć ponad 6 milionów pojazdów elektrycznych na swoich drogach. Jest to dla Europy ważna okazja, by umocnić swoją pozycję na szybko rosnącym światowym rynku".

Pakiet "Czysta energia dla transportu" składa się z komunikatu w sprawie europejskiej strategii w zakresie paliw alternatywnych, dyrektywy dotyczącej infrastruktury i norm oraz dokumentu towarzyszącego zawierającego opis planu działania na rzecz skroplonego gazu ziemnego (LNG) w żegludze.

Dokumenty dostępne są na stronie: ec.europa.eu/transport/themes/urban/cpt/index_en.htm

Główne proponowane środki to:

Energia elektryczna: jeśli chodzi o punkty ładowania pojazdów elektrycznych, sytuacja w UE jest bardzo zróżnicowana. Najwięcej jest ich w Niemczech, we Francji, w Holandii, Hiszpanii i Zjednoczonym Królestwie. W nowym wniosku dla każdego państwa członkowskiego ustalona została wymagana minimalna liczba punktów ładowania z wykorzystaniem jednakowej wtyczki (zob. tabela poniżej). Ma to umożliwić przekroczenie masy krytycznej w odniesieniu do liczby punktów ładowania, tak aby przedsiębiorstwa zaczęły masowo produkować samochody w bardziej umiarkowanych cenach.

Uniwersalna wtyczka w całej UE jest niezbędna dla rozpowszechnienia tego rodzaju napędu. Aby położyć kres niepewności panującej na rynku, Komisja ogłosiła, że wtyczka typu 2 będzie standardowo używana w całej Europie.

Wodór: Niemcy, Włochy i Dania posiadają już sporą liczbę punktów uzupełniania wodoru, aczkolwiek niektóre z nich nie są publicznie dostępne. Nadal brakuje wspólnych norm w odniesieniu do niektórych części, takich jak przewody paliwowe. Nowy wniosek zakłada, że istniejące stacje uzupełniania wodoru zostaną połączone w sieć i będą podlegały wspólnym normom zapewniającym mobilność pojazdów napędzanych wodorem. Dotyczy to 14 państw członkowskich, które posiadają już sieć punktów uzupełniania wodoru.

Biopaliwa: stanowią już niemal 5 proc. rynku. Sprzedawane są w postaci mieszanki paliw i nie wymagają specjalnej infrastruktury. Największym wyzwaniem będzie zadbanie o ich wytwarzanie w sposób zrównoważony.

Gaz ziemny skroplony (LNG) i sprężony (CNG): LNG jest stosowany w transporcie wodnym, zarówno morskim, jak i śródlądowym. Infrastruktura umożliwiająca statkom korzystanie z LNG znajduje się na początkowym etapie rozwoju: jedynie Szwecja posiada niewielki obiekt do bunkrowania LNG dla statków morskich; budowę planuje kilka innych państw członkowskich. Zgodnie z wnioskiem Komisji stacje uzupełniania LNG mają być zainstalowane w ramach transeuropejskiej sieci bazowej we wszystkich 139 portach żeglugi morskiej (do 2020 r.) i śródlądowej (do 2025 r.). Nie mają to być główne terminale gazowe, lecz stałe lub ruchome stacje uzupełniania paliw. Dotyczy to wszystkich głównych portów UE.

LNG: skroplony gaz ziemny jest również stosowany w ciężarówkach, jednak w UE jest zaledwie 38 stacji tego typu. Komisja proponuje, by do 2020 r. stacje znajdowały co 400 km się przy drogach transeuropejskiej sieci bazowej.

CNG: sprężony gaz ziemny jest stosowany głównie w samochodach. Obecnie paliwo to wykorzystywane jest w milionie pojazdów – co stanowi 0,5 proc. floty; do 2020 r. przemysł planuje dziesięciokrotne zwiększenie tej liczby. Zgodnie z wnioskiem Komisji do 2020 r. publicznie dostępne punkty uzupełniania paliwa, podlegające jednakowym normom, mają zostać udostępnione w całej Europie w odstępach nie większych niż 150 km.

LPG: skroplony gaz ropopochodny. W odniesieniu do tego paliwa nie przewiduje się żadnych działań, gdyż istnieje już podstawowa infrastruktura.

Państwa członkowskie będą mogły wprowadzić powyższe zmiany w życie bez konieczności angażowania wydatków publicznych – poprzez zmianę miejscowych przepisów, tak aby przyciągnąć inwestorów prywatnych i zmienić nastawienie do tego typu pojazdów. Wsparcie UE jest już dostępne w ramach funduszy TEN-T, Funduszu Spójności i funduszy strukturalnych.

Tab. Punkty ładowania energii elektrycznej/pojazdy w państwach członkowskich

 

 

źródło: © Unia Europejska, 1995-2013
www.europa.eu