Polska zajęła w międzynarodowym rankingu CCPI 2018 dopiero 40 miejsce na ocenianych 56 krajów. Dlaczego?

Wskaźniki dotyczące emisji gazów cieplarnianych, użytkowania energii odnawialnej oraz zużycia energii mogłyby ulokować nasz kraj wyżej w rankingu. Stosunkowo najlepiej wygląda nasza droga do osiągnięcia celów w zakresie zużycia energii – tu moglibyśmy zająć miejsce w pierwszej dwudziestce, jednak znacznie odstajemy w zakresie realizacji celu w produkcji odnawialnej energii. Trzeba jednak oddać sprawiedliwość, że wszystkie wskaźniki związane z misją gazów cieplarnianych: emisje globalne, per capita czy na jednostkę PKB od wielu lat w Polsce spadają.

Niestety eksperci ocenili, że zarówno nasza polityka krajowa, jak i międzynarodowa raczej oddalają nas od osiągnięcia celów Porozumienia Paryskiego, niż przybliżają. Przy czym znacznie lepiej, w okolicach 30 miejsca, jest oceniana polityka krajowa, niż międzynarodowa (tu miejsce 45.).

Cytat z raportu

Zacytujmy opis miejsca naszego kraju bezpośrednio z raportu CCPI2018:

„Krajowi eksperci podkreślają, że Polska nie grała dotychczas konstruktywnej roli w negocjacjach międzynarodowych na arenie unii Europejskiej, gdzie kontynuuje walkę z odpowiednio ambitną legislacją, np. w zakresie wyższych cen uprawnień do emisji w ramach systemu handlu emisjami EU ETS. W kraju osią krytyki jest fakt, że, Polska w dużej mierze jest zależna od energii z węgla, a krajowa polityka jest zależna od wdrażania legislacji unijnej. Polska plasuje się nisko w zakresie każdego wskaźnika emisji, poza kierunkiem jej zmian (trendem), który oceniono jako średni. Kraj jest także oceniony średnio w zakresie odnawialnych źródeł energii, ponieważ od kilku lat odnotowuje się rozwój OZE, choć nie ma w Polsce celu OZE do roku 2030.”

Wyniki Polski na obrazku