Kilka dni temu rząd przyjął program dla sektora górnictwa węgla brunatnego w Polsce do roku 2030. Jak w nim napisano „Głównym celem strategicznym programu jest stworzenie warunków sprzyjających wytwarzaniu energii elektrycznej z węgla brunatnego w oparciu o innowacyjne i efektywne technologie, w tym również przez wykorzystanie węgla do produkcji paliw płynnych i gazowych.” 

Przewiduje się w nim, że wydobycie węgla brunatnego w roku 2030 będzie wynosiło powyżej 50 mln ton przy dzisiejszych 63 mln ton rocznie. Ze szczegółową ocenę tego programu autorstwa dr. Michała Wilczyńskiego b. Głównego Geologa Kraju można zapoznać się tutaj: 

Powrot_do_70tych_o_programie_dla_wgla_brun.pdf

W styczniu br. przyjął program dla górnictwa węgla kamiennego do 2030 roku. Przewiduje się w nim w tzw. scenariuszu referencyjnym zużycie 70-71 mln ton rocznie (w tym 57-58 mln ton to węgiel energetyczny, a 13 mln ton koksowy). Jest to obecny poziom wydobycia.

Do obu dokumentów mimo wymogu wynikającego z ustawy o ochronie środowiska nie przedstawiono strategicznej oceny oddziaływania na środowisko.

Jak to się ma do podjętych w ciągu ostatnich kilku dni istotnych decyzji co do przyszłości polityki klimatycznej UE do 2030 roku i dalej. Najpierw uzgodniono podwyższenie celu udziału energetyki odnawialne w produkcji energii finalne z 27% do 32% jako zobowiązanie dla całej UE bez podziału na poszczególne państwa. Warto przypomnieć, że obecny udział OZE w Polsce wynosi ok. 12% i ze względu na nieprzychylną politykę co do jej rozwoju  może okazać się, że nie spełnianymi naszego zobowiązania do roku 2020 tj. 15%. Następnie uzyskano kompromis w zakresie poprawy efektywności gdzie ambicje sięgnęły 32,5% jej poprawy do roku 2030, co oznacza wzrost w stosunku do poprzednio przyjętego celu czyli 27%. Kolejnym krokiem jest zawarcie porozumienia co do dążenia do gospodarki zero „węglowej” netto tak wcześnie jest to możliwe. Zgodnie z porozumieniem, do dnia 1 kwietnia 2019 r. Komisja Europejska będzie musiała przedstawić strategię UE na rok 2050 w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z porozumieniem paryskim, przy czym analiza uwzględnia dwie kwestie:

• pozostały "budżet emisji dwutlenku węgla" na poziomie globalnym i unijnym, aby utrzymać globalne ocieplenie "znacznie poniżej 2 ° C" i blisko 1,5 ° C;

• scenariusze dotyczące wkładu UE w osiągnięcie zerowej emisji do 2050 r. i późniejszej emisji ujemnej.

Analiza Komisji zostanie opublikowana po wydaniu przez IPCC specjalnego raportu na temat tego, jak osiągnąć cel wzrostu temperatury o nie więcej niż 1,5 ° C, który spodziewany jest w pażdzierniku jesieni. Każde z państw członkowskich jest zobowiązane do 31 grudnia 2018 r. do przedstawienia narodowych planów energii i klimatu (tzw. NECP) do 2030 r. A do końca 2019 r. rządy będą musiały przedstawić strategie dekarbonizacji gospodarki do roku 2050 r.

Kwintesencją stosunku rządu polskiego do polityki klimatycznej była wypowiedź Premiera Mateusza Morawieckiego w trakcie konferencji Petersberskiego Dialogu Klimatycznego, na której przedstawiciele ponad 30 krajów omawiali realizację porozumienia klimatycznego z Paryża i przygotowania do grudniowego szczytu klimatycznego ONZ (COP24) w Katowicach. Pan premier stwierdził, że naszym celem jest złoty środek, żeby troska o środowisko jednocześnie nie hamowała naszego rozwoju gospodarczego i społecznego. Nie można pogodzić obu programów rozwoju górnictwa z celami zapisanym w polityce klimatycznej czyli dążenie do nie przekroczenia wzrostu temperatury globalne o 1,5 ° C. Panie Premierze w tej kwestii nie istniej złoty środek tak jak nie można zjeść ciastka i go mieć.

 

ChrońmyKlimat.pl