Podczas rozmów trójstronnych dotyczących prawa klimatycznego prawodawcy UE przyspieszyli z osiągnięciem porozumienia w sprawie Prawa klimatycznego, ale nie zdołali wypełnić ambitnych zapowiedzi, w tym ambitnego celu w zakresie redukcji emisji do 2030 r. oraz rozszerzenia celu neutralności klimatycznej na wszystkie państwa członkowskie z osobna.

Dzień po opublikowaniu raportu ONZ o stanie klimatu, który zawierał tragiczny komunikat o potrzebie wzmożonych działań, prawodawcy UE nie wykorzystali okazji negocjacji w sprawie prawa klimatycznego, aby zwiększyć unijny cel klimatyczny poza już uzgodnione co najmniej 55%. Zmiany wprowadzone w ostatniej chwili w sposobie, w jaki pochłanianie dwutlenku węgla zostanie włączone do ogólnego celu, nie zmieniają tego wniosku.

Wendel Trio, dyrektor Climate Action Network (CAN) Europe, stwierdził: „Faktem jest, że wynik negocjacji w sprawie prawa klimatycznego nie przyniesie nam żadnych dodatkowych redukcji emisji ponad to, co uzgodniła już UE. „Cel redukcji emisji o co najmniej 55% do 2030 r.” nie jest zgodny z ambicją porozumienia paryskiego, aby ograniczyć wzrost temperatury do 1,5 ° C. Europejscy decydenci stracili historyczną okazję, by odpowiednio zająć się kryzysem klimatycznym. To prawo klimatyczne to nic innego jak nowy pakiet dotyczący tego, co już istnieje, ponowiony przez unijnych prawodawców, aby wnieść coś istotnego na szczyt przywódców zorganizowany przez Stany Zjednoczone 23 kwietnia. Zdecydowanie nie jest to rodzaj prawa klimatycznego, które pomoże UE przewodzić globalnym wysiłkom na rzecz przeciwdziałania zmianom klimatycznym”.

W najnowszym raporcie Światowej Organizacji Meteorologicznej „Stan globalnego klimatu 2020” podkreślono, że rok 2020 był już o 1,2 ° C cieplejszy niż w czasach przedindustrialnych i konieczne są bezprecedensowe działania w następnej dekadzie, jeśli światowi przywódcy poważnie myślą o dotrzymaniu swoich obietnic z porozumienia paryskiego o ograniczeniu globalnego wzrostu temperatury do 1,5 ° C. Niestety unijne prawo klimatyczne jest dalekie od uwzględnienia ambitnego celu klimatycznego na 2030 r., który byłby przykładem dla innych dużych gospodarek. Jego ostateczna wersja zawiera pewne sformułowania dotyczące dodatkowych działań UE, ale nie porusza kwestii międzynarodowej żeglugi i lotnictwa. W ten sposób prawo klimatyczne pozostawia wszelkie decydujące działania na rzecz dalszego zwiększania ambicji klimatycznych UE przyszłym przepisom dotyczącym klimatu i energii w ramach pakietu „Fit for 55”.

Z bardziej pozytywnego punktu widzenia, Prawo klimatyczne obejmuje ustanowienie eksperckiego organu doradczego, który doradzałby decydentom UE w zakresie budżetów emisji, celów i trajektorii emisji oraz spójności polityk UE. Obecne sformułowanie w tekście jest takie, że organ ten ma dostarczać „doradztwa naukowego w sprawie już istniejących działań europejskich”. Jednak grozi to ograniczeniem jego roli w przedstawianiu wybiegających w przyszłość zaleceń politycznych w różnych sektorach oraz spójności polityk.

Harriet Mackaill-Hill, ekspert ds. polityki z w Climate Action Network (CAN) Europe, tak to skomentowała: „Niezależny organ ekspercki, który będzie doradzał decydentom UE w zakresie budżetów, celów i trajektorii emisji, a także spójności polityk UE w osiąganiu tych celów może mieć kluczowe znaczenie dla przejrzystości prawodawców i kierowania debatą publiczną. Aby wypełnić luki w unijnych celach klimatycznych, ten organ doradczy musi być w stanie zapewnić przekrojowe doradztwo polityczne, a nie ograniczać się tylko do doradztwa naukowego”.

Inne kluczowe elementy prawa klimatycznego, takie jak rozszerzenie neutralności klimatycznej na wszystkie państwa członkowskie lub dostęp obywateli do wymiaru sprawiedliwości, nie ujrzały światła dziennego w ostatecznym tekście z powodu masowego sprzeciwu ze strony Rady Europejskiej.

Źródło; CAN-Europe