Chińskie władze zapowiadają, że już w połowie przyszłego roku uruchomią największy na świecie system handlu uprawnieniami do emisji.

Chiński system handlu emisjami może być nawet dwukrotnie większy niż jego europejski odpowiednik, EU ETS, który jest obecnie największym rynkiem CO₂ na świecie. Obejmuje on około 80% dostępnych uprawnień, odpowiadających emisji 2 mld ton CO₂ rocznie. Chiny planują obracać uprawnieniami do emisji rzędu 3-5 mld ton CO₂ rocznie.

Chiny to zarazem największy emitent CO₂ i największy konsument energii. Wprowadzenie systemu handlu uprawnieniami do emisji jest kluczowym zobowiązaniem tego kraju w ramach Porozumienia Paryskiego. Stanowi ono również istotny element dwustronnego porozumienia ws. zmian klimatu zawartego przez Chiny i Stany Zjednoczone w 2014 roku.

Uruchomienie ogólnokrajowego rynku CO₂ to także część chińskiej strategii prowadzącej do osiągnięcia szczytu emisji do roku 2030 a następnie ich zdecydowanego ograniczenia. Aby sprostać założonym celom redukcyjnym, Chiny inwestują w energetykę słoneczną i wiatrową.

Handel emisjami to po części również sposób na walkę z zanieczyszczeniem powietrza i jego negatywnym wpływem na zdrowie mieszkańców, zwłaszcza takich miast jak Pekin i Wuhan.

Pilotażowe systemy handlu emisjami już od kilku lat wdrażane są w miastach i prowincjach wschodniej, najbardziej uprzemysłowionej części Chin. Od roku 2013 rynek CO₂ funkcjonuje m.in. w Pekinie, Szanghaju, Tianjin, Shenzhen i Guangzhou. Ogólnokrajowy system handlu emisjami obejmie w pierwszej kolejności osiem sektorów gospodarki: energetykę, chemię i petrochemię, produkcję materiałów budowlanych, hutnictwo żelaza i stali, przemysł papierniczy i lotnictwo. W programie uczestniczyć będzie ponad 7000 przedsiębiorstw, odpowiadających łącznie za około połowę chińskich emisji.

Handel uprawnieniami do emisji ma za sobą wzloty i upadki. System EU ETS, uruchomiony w 2005 roku nie funkcjonuje tak jak zakładano, a obowiązujące ceny uprawnień nie odzwierciedlają szkód środowiskowych jakie powoduje nadmierna emisja CO₂ i innych gazów cieplarnianych.

Można się spodziewać ze przed podobnymi problemami może stanąć chiński system ETS, zwłaszcza że efektywny handel uprawnieniami wymaga przepływu pełnych i dokładnych danych, o co w mocno upolitycznionym chińskim przemyśle może być trudno. Wiele firm może mieć też problemy z właściwym monitorowaniem generowanych emisji. Ponadto, niektórzy analitycy sugerują, że chociaż handel emisjami z punktu widzenia rządu jest kluczowym elementem chińskiej polityki klimatycznej, urzędnicy na poziomie regionalnym mogą wykorzystywać go do własnych celów, sprzyjając lokalnym przedsiębiorcom.

Chińskie plany ograniczania emisji stoją pod znakiem zapytania z różnych przyczyn. Jak wynika z ostatniego raportu Climate Tracker, mimo ambitnych celów redukcyjnych Chiny wciąż potężnie inwestują w przemysł węglowy. Spadające zapotrzebowanie na energię oraz coraz większe ograniczenia dotyczące emisji, mogą doprowadzić tamtejszą energetykę węglową do ciągłej nadwyżki mocy. W efekcie może to oznaczać straty w miliardach dolarów, co niewątpliwie odbije się na chińskim budżecie,

Agata Golec, ChronmyKlimat.pl
Na podstawie: Climate News Network