Celem artykułu Instytutu Badań Strukturalnych jest przedstawienie statystycznej miary ubóstwa energetycznego dla Polski. 

Prezentowane w niniejszej pracy badanie jest pierwszym dla Polski, które ściśle opiera się̨ na metodologii stosowanej w Wielkiej Brytanii – jedynym kraju posiadającym ustawową definicję ubóstwa energetycznego. Obliczono trzy miary: absolutną – „10% dochodów”, zmodyfikowaną absolutną – „13% dochodów”, i relatywną – Low Income High Costs (LIHC). Otrzymane wyniki porównano z subiektywną oceną sytuacji energetycznej dokonaną przez gospodarstwa domowe. Ponadto odpowiadziano na pytanie, w jakim stopniu ubóstwo energetyczne pokrywa się z ubóstwem dochodowym.

Po analizie różnych wariantów definicji zarekomendowano używanie w Polsce definicji relatywnej LIHC. Według tej miary ubóstwem energetycznym zagrożone jest 17% populacji Polski (6,44 mln osób), przede wszystkim mieszkańcy domów wolnostojących, mieszkańcy wsi, gospodarstwa domowe utrzymujące się z niezarobkowych źródeł oraz samotni rodzice z dziećmi i małżeństwa z co najmniej dwójką dzieci.

 

Pełny tekst na stronie Instytutu Badań Strukturalnych.